Huzursuzluk

8 yaşındaki bir çocuğa ölmeden önce "Ben bir insandım." dedirten Orta Doğu. Coğrafyasının, inancının, kültürünün ve geçmişinin kaderini yaşayan bir millet. Acının tüm eşiklerini aşmış ve vardıkları yerde hiçbir empati gücünün karşılamadığı, tarifi hayli zor fakat bu dünyadan olmadığı kesin olan "ilgisiz" bakışlı, tüm insanlığa olan inancını yitirmiş, merhameti reddeden gururlu kadınlar. İyi niyet ve saf sevgiyi büyü zannederek ürken bir cahillik... Bir meleği şeytanlaştıran ve nice meleklere zulmedenler. Ve de tüm bunların şahidi olmanın sorumluluğu ve huzursuzluğu... Sezen Aksu " tüm acılarımızı söylemişsin" demişti Livaneli'ye. Huzursuzluk ile bir yenisi daha eklenmiş. Kitabı okurken "lütfen buradaki hiçbir olay gerçekte yaşanmamış olsun" diye ummaktan kendinizi alamayacaksınız ve yaşanmış olduğunu bilmenin huzursuzluğunu hissedeceksiniz. Zülfü Livaneli'nin anlatımını ve yarattığı karakterleri övmeye gerek duymuyorum ki siz zaten biliyorsunuz.

İrem Tuğhan Yiğitoğlu